Vanmorgen besloot ik om mijn sheng puer uit Menghai aan te breken. Dan wordt je wakker en de eerste gedachte die bij je opkomt is ‘vandaag wordt het deze thee’. De sheng puer is één van mijn favorieten. Het is er eentje die ik bewaar voor momenten waarvan ik weet dat ik genoeg tijd heb voor een lange en uitgebreide sessie. De sheng uit Menghai roept bijzondere herinneringen op omdat ik deze zelf gemaakt heb tijdens mijn reis naar Yunnan in 2015.
Sindsdien zijn verschillende sheng puer in mijn gaiwan beland. De rauwe smaken zijn zo mooi en puur. Ze waren niet allemaal even ‘goed’ of kwalitatief maar toch leuk genoeg en leerzaam. De cake uit Menghai is en blijft mijn thuishaven. Dit is de thee waar ik altijd naar terugkeer. Dit voelt goed. Dit klopt.
De Menghai cake is dus in 2015 geperst tussen twee zware stenen waar ik op moest staan om deze met mijn lichaamsgewicht aan te duwen. De traditionele methode van persen. Veel puer worden machinaal geperst wat resulteert in een cake dat moeilijk aan te breken is. Een persing tussen stenen zorgt voor meer luchtigheid in de cake.
De thee
De eerste opschenkingen hebben zoete en fruitige tonen, perzik of abrikoos maar ook warm en houtachtig. De body van de thee is vol en rond, soepel. Boterig en dik. Zacht als zijde. Bij de vierde opschenking komt een aangename astringentie naar voren. Deze blijft tijdens de sessie aanwezig maar versterkt niet. Het geeft een fijne textuur aan de thee.
Het valt me op dat de thee veel soepeler is geworden. De rauwe smaak en scherpe randjes worden zachter. De chaqi – energie is kalm en ontspannen en er is een fijne focus. Pure overgave, de wereld om me heen is even verdwenen.
Na zes opschenkingen komen de bloemige tonen duidelijker naar voren. Ik herken iets van rozen. Een geurig parfum. In de lege cup ruik ik volle aroma’s van haver, gebakken boter, karamel en vanille.
Ik verleng bij de achtste opschenking de trektijden en verhoog de temperatuur. Bij opschenking 10 komen donkere tonen tevoorschijn van hout en honing. De smaak is verwarmend. Hoewel de smaak zachter wordt en afneemt, blijft de body dik en boterig. De veertiende opschenking is de laatste. Deze doet denken aan een romige boterbabbelaar.
Dit is thee drinken met aandacht om de kwaliteiten ervan te kunnen ervaren. Te voelen. Complex in smaak, aroma en textuur. Er is veel in deze thee te ontdekken. Wat is het mooi om te proeven hoe de smaak zich met de jaren ontwikkeld.
Lieve Jessica,
Wat beschrijf je dit prachtig, het lijkt een liefdes gedicht.
Ik moet meteen denken aan de meditatie die je begeleidde tussen onze thee koeken
Warme herinneringen komen naar boven!
Ik heb hem zelf nog niet durven proeven maar denk nu dat het echt wel tijd wordt!